TAHARRİ-İ HAKİKAT

  14 İlahiyatçı çıkıp “ Şeriat islam demek değildir “ demişler. Allah gönderdiği kitaplar şeriat olmasına rağmen, ilahiyat okumuş hocalarımız “ şeriat islam değildir “ diye bildiri neşretmişler. Hem de isimleri gibi kesin bildikleri, hatta başkalarına ders verecek kadar, hatta bilenlerle münazaralar yaparak alt edecek kadar şeriatın islam olduğunu, islamda da şeriat olduğunu bilmelerine rağmen. Bilmemeleri mümkün değildir. Zaten hemen altında sözlükte ŞERİAT, hukuktur bilgisini vermişler . Dünya da yasalar ifadesinin Arapça da karşılığı şeriat olduğunu da belirtmişler. Bildirilerinde, bile bile gerçeği örtmüşler ve bile bile, kendilerini dinleyen insanları yanlışa yönlendirmişler. Yine “İslam’la özdeş bir kavram olarak yansıtmaya çalışmak gerçeğe aykırıdır .” Demişler. Bugün ülkemizde kime sorsanız hatta sokakta rastgelse insanlara sorsanız, büyük çoğunluğu, şeriat,  islam hukuku, islam kuralları söyler. Başka dinlerin ve başka memleketlerin kanunları akla gelmez. ...

  Hz. Peygamber (asm) hayatını   okuyan görür ki;   Hz. Peygamber iffet timsalidir. Şehevi hislerine zerrece kapılmamıştır. Delikanlı olduğu bir dönemde iffetiyle yaşamış. Kendisinde en küçük kötülük görülmemiş. Toplumun sevgisini, toplumun güvenini kazanmış.  Hulfül füdul denilen bir cemiyeti ki Mekke’deki haksızlıkları, yanlışlıkları, zulümleri, gaspları önlemek için kurulmuş bir topluluk. Hz. Peygamberde bu cemiyete girdi. Genç yaşında haksızlıkları önlemek adına girdi bu cemiyete. Yine genç yaşında M. Emin lakabı verildi kendisine. Çünkü toplumun güvenilir insanı haline gelmişti efendimiz. Yaşadığı olaylarda takındığı tavırlar, çıkan problemlerde sunduğu çözüm çareleri toplum tarafından beğenilmiş, takdir edilmişti. Peygamberlik öncesi hayatı tertemizdi. Günahlara asla meyletmezdi. Yanlışlara asla pirim vermezdi. 25 yaşına kadar iffetiyle yaşadı. Gençlik taşkınlığına kapılmadı. Kimseye bakmadı. 25 yaşında ise Hz. Hatice’nin evlenme teklifini kabul etti....

K. Kerim’de İbrahim (asm)’ın oğlunu kurban etme girişimi anlatılır.   “İbrahim, şöyle dedi: “Ey Rabbim! Bana iyi çocuklardan olan bir çocuk bağışla” Allah;“Biz de ona halim, uysal bir oğul müjdeledik.” dedi Babasıyla beraber yürüyüp, gezecek yaşa geldiğinde İbrahim (asm); “Ey oğulcağızım, ben rüyamda seni boğazladığımı gördüm. Düşün bakalım, ne dersin?” dedi  İsmail (asm); “Ey babacığım, emredileni yap. İnşaallah beni sabredenlerden bulursun” dedi. Hem İbrahim (asm), hem de İsmail (asm), ikisi de (Allah’ın emrine) teslim oldular. (İbrahim (asm), İsmail (asm)’ı) yüz üstü yere yatırdı Allah; “Ona şöyle seslendik”, dedi; Ve Allah, İbrahim (asm)’a; “Ey İbrahim! Gördüğün rüyanın hükmünü yerine getirdin. Şüphesiz biz iyi ve yararlı işleri en güzel şekilde yapanları böyle mükâfatlandırırız. Şüphesiz bu apaçık bir imtihandır. “ Biz evladına karşı bir kurban verdik. Geriden gelenler arasında ona iyi bir nam bıraktık. İbrahim’e selam olsun. Biz iyiler...

  Hayatımızın parçası haline gelen kullandığımız bilgisayarlardan, akıllı telefonlardan tut arabalara, uçaklara kadar hepsi, bunları üretenlerin, yapanların bilgisini, kudretini, iradesini gösteriyor.  Nasıl bilgisayarların, akıllı telefonların, arabaların, uçakların, insansız hava araçlarının güçlü, kuvvetli, iradeli, akıllı, bilgili birinin bunları yaptığına işaretse, birer delilse, sekiz milyar insanı gökyüzünde taşıyan dünyamız da ve içindekiler de sonsuz bir gücün, aklın, ilmin, iradenin eseri olduğunu gösteriyor. Üniversitedeki hocadan tut, hayatında hiç kitap okumamış, öğretim görmemiş insana kadar herkes, bunları yapanın akıllı, bilgili, becerikli birinin olduğunu kabul eder. Aksini düşünmez. Düşünene de iyi gözle bakmaz. Allah’ta ayette akıllılara, akıllarını çalıştırmalarını, düşünmelerini istiyor. Allah ayette;“düşünün, aklınızla bakın, akıl edin” buyurarak işaret ettiği deliller, öyle delillerdir ki herkes anlayabilir, herkes kavrayabilir. Üniversitede ki hoc...

Köpek ismi itici gelir. Çünkü söylenişinde hakaretler içerir. Kızılan insana “köpek” “köpek oğlu köpek, it”    diye hakaret edilir. Onun için köpek ismi sevilmez. Kötü insanların saldırılarını, yaptığı kötülükleri tarif ederken “köpek gibi saldırdı”  “ bu adam var ya bu adam, köpek gibi saldırır, köpek gibi insanı ısırır, kötülüğünden korkacaksın”  denilir. Bir insanın kötülüğü, saldırganlığı böyle anlatılır. S. Nursi’de kendisine haksızlık yapanları, zulmedenleri, camide bile misafirini rahatsız edenleri yılanlara, köpeklere benzetmiştir.  “Hattâ Burdur'da eski muhacirlerden Şebab isminde ümmî bir zât, kayınvalidesiyle beraber tebdil-i hava (hava değişimi) için buraya gelmiş; hem şehrilik itibarıyla benim yanıma geldi. Üç müsellâh (silahlı) jandarma ile camiden istenildi. O memur, hilâf-ı kanun (kanuna aykırı) yaptığı hatayı setretmeye (örtmeye) çalışıp, "Afedersiniz, gücenmeyiniz; vazifed...